โครงการวิจัย

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาโครงสร้างทางสังคมและความอยู่รอดของไม้ยืนต้นประดับถนน ในเขตเทศบาลนคร นครศรีธรรมราช โดยศึกษาเกี่ยวกับการสำรวจและวิเคราะห์โครงสร้างทางสังคม พร้อมทั้งประเมินความอยู่รอดของไม้ยืนต้นประดับถนน ความคิดเห็นของประชากรในเขตเทศบาล ต่อการใช้ประโยชน์จากต้นไม้ในเขตเมือง รูปแบบกิจกรรมที่ส่งเสริม คุกคาม และสถานภาพความอยู่รอดของต้นไม้ และเสนอแนวทางการอนุรักษ์และการดูแลรักษาไม้ยืนต้นประดับถนนตามหลักวิชาการ เพื่อความสวยงามและยั่งยืนของพื้นที่สีเขียวในเขตเทศบาลต่อไป มีผลการวิจัยดังนี้ 1. การสำรวจและวิเคราะห์โครงสร้างทางสังคม พร้อมทั้งประเมินความอยู่รอดของไม้ยืนต้นประดับถนน ในเขตเทศบาล นครศรีธรรมราช พบว่า มีความหลากหลาย 46 ชนิด สกุล จำนวน 1,225 ต้น จำนวนสูงสุด 5 อันดับแรก ได้แก่ 1. อโศกอินเดีย คิดเป็นร้อยละ 27.35  2. ลีลาวดี คิดเป็นร้อยละ 19.27 3.ตะแบก คิดเป็นร้อยละ 7.54 4 ราชพฤกษ์ ร้อยละ 6.37 5.เสลา ร้อยละ 5.47 ตามลำดับ โดยไม้ยืนต้นประดับถนนที่พบส่วนใหญ่ มีข้อจำกัดในพื้นที่ปลูก ดินอัดแน่น เทคอนกรีตทับโคน ทำให้การซึมน้ำไม่ดี  มีเปลือกผุพังเสียหายและถูกรบกวนโยการติดตั้งป้ายโฆษณาบริเวณลำต้น  และผลการประเมินความอยู่รอดของไม้ประดับถนน พบว่า ความอยู่รอดของไม้ยืนต้นประดับถนน มีความอยู่รอดในระดับปานกลาง 17 ชนิด และมีความอยู่รอดในระดับสูง จำนวน 12 ชนิด จากการประเมินในแต่ละตัวชี้วัด พบว่าตัวชี้วัดที่พบมากที่สุด คือ (1) ต้นไม้ทรงพุ่มหนักเกินไป ขาดการตัดแต่งกิ่ง มีค่าคะแนน 4.17 เป็นความอยู่รอดต่ำ รองลงมาคือ (2) ความเสียหายที่เกิดจากการตัดแต่งของเจ้าหน้าที่ มีค่าคะแนน 3.33 2. ความคิดเห็นของประชากรในเขตเทศบาล ต่อการใช้ประโยชน์จากต้นไม้ในเขตเมือง รูปแบบกิจกรรมที่ส่งเสริม คุกคาม และสถานภาพความอยู่รอดของต้นไม้ พบว่า ประชากรในเขตเทศบาล รู้จักไม้ยืนต้นประดับถนน เช่น มะขาม คิดเป็น ร้อยละ 10.55 รองลงมา ขี้เหล็กบ้าน คิดเป็น ร้อยละ 9.1  ราชพฤกษ์ ร้อยละ 8.80 ประชาชนส่วนใหญ่ไม่ทิ้งขยะและเศษวัสดุในโคนต้นไม้ คิดเป็น ร้อยละ 51.85 รองลงมา มีการปลูกต้นไม้วันสำคัญ คิดเป็น ร้อยละ 27.00 และตัดแต่งต้นไม้ให้มีทรงพุ่มสวยงาม คิดเป็น ร้อยละ 15.60 การคุกคามต่อความอยู่รอดของไม้ยืนต้นประดับถนน ในตัวชี้วัดด้านต่างๆ สามารถเรียงลำดับจากมากไปหาน้อยได้ดังนี้ ลำดับที่ 1 คือ ความเสียหายที่เกิดจากการตัดแต่งต้นไม้ของเจ้าหน้าที่ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.198 ความอยู่รอดต่ำ ลำดับที่ 2 คือ ต้นไม้ทรงพุ่มหนักเกินไป ขาดการตัดแต่งกิ่ง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.138 ความอยู่รอดต่ำ ลำดับที่ 3 คือ การรุกรานของพืชอิงอาศัยหรือกาฝาก พืชเถาเลื้อย มีค่าเฉลี่ย 4.085 ความอยู่รอดต่ำ 3. เสนอแนวทางการอนุรักษ์ และการดูแลรักษาไม้ยืนต้นประดับถนนตามหลักวิชาการ  ผู้วิจัยเสนอให้สร้าง                                                 (1)

ความเข้าใจกับประชาชนในเขตเทศบาล และจัดอบรมให้กับเจ้าหน้าที่ ที่ดูแลงานสวนและต้นไม้ ในเขตเทศบาล ให้เข้าใจถึงการตัดแต่งต้นไม้ที่ถูกวิธี มีทักษะความชำนาญในการทำงานกับต้นไม้ ประสานกับสถาบันการศึกษาในพื้นที่ สนับสนุนงบประมาณในการจัดอบรมด้านการดูแลภูมิทัศน์และต้นไม้ใหญ่ ปลูกต้นไม้เพิ่มเติมเพื่อเพิ่มความหลากทางชีวภาพ ให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในเครือข่ายจิตอาสา นักเรียน นักศึกษาในเขตพื้นที่ ส่งเสริมกิจกรรมปลูกจิตสำนึกด้านการอนุรักษ์ การศึกษาเรียนรู้คุณค่าของต้นไม้ใหญ่ที่เป็นมรดกทางธรรมชาติที่ปรากฏในเขตเทศบาลนคร นครศรีธรรมราช เพื่อให้เกิดความรักและหวงแหนทรัพยากร มีความรู้ความเข้าใจในการดูแลไม้ยืนต้นประดับถนนต่อไปในอนาคต

• -