โครงการวิจัย

การเพิ่มมูลค่าเศรษฐกิจชุมชนหลังวิกฤตโควิดผ่านกระบวนการสร้างเส้นทางการท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์มีชีวิตเมืองสงขลาด้วยนวัตกรรมเชิงพื้นที่อย่างมีส่วนร่วม

พิมพ์ภัช  ภู่ทอง  ฤทธิ์เดช¹, รสิตา ดาศรี², รัตนา ไกรนรา³, อุมาพร มุณีแนม⁴ และ

ศิวกร พิเศษนิธิโชติ⁵

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เมืองสงขลา 3 ยุค สำหรับการท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์มีชีวิต ประกอบไปด้วย ยุคเมืองสงขลาเก่าหัวเขาแดง ยุคเมืองสงขลาเก่าฝั่งแหลมสน ยุคเมืองสงขลาบ่อยาง และเพื่อวิเคราะห์แนวทางในการอนุรักษ์การท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์มีชีวิต ด้วยวิธีวิจัยแบบการมีส่วนร่วม เครื่องมือวิจัย ได้แก่ เครื่องมือสำรรวจเชิงพื้นที่ ประกอบด้วย GPS และระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ เครื่องมือในกระบวนการมีส่วนร่วม ได้แก่ การจัดประชุมกลุ่มย่อย แบบสอบถาม การสัมภาษณ์เชิงลึก ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรจากภาครัฐและภาคเอกชน ผู้นำชุมชน ประชาชน และนักท่องเที่ยว ใช้การสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง และการสุ่มตัวอย่างแบบตามสะดวก ผลการวิจัยพบว่า แต่ละยุคมีลักษณะเฉพาะและความสำคัญที่แตกต่างกัน กล่าวคือยุคหัวเขาแดงเน้นการค้าทางทะเลและการติดต่อกับต่างชาติ ยุคแหลมสนสะท้อนการป้องกันตัวเองจากการรุกราน และยุคบ่อยางแสดงถึงการขยายตัวและการหลอมรวมทางวัฒนธรรม สำหรับการส่งเสริม อนุรักษ์ กระตุ้นการท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์มีชีวิต สามารถกระทำได้โดยเน้นไปที่การเชื่อมโยงประวัติศาสตร์และวิถีชีวิตของชุมชนท้องถิ่นให้สอดคล้องกับปัจจุบัน ควบคู่ไปกับการการวางแผนและการจัดการที่เป็นระบบ โดยให้ความสำคัญกับการมีส่วนร่วมของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง

คำสำคัญ: พิพิธภัณฑ์มีชีวิต การท่องเที่ยว กระบวนการมีส่วนร่วม ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์

Adding Value to The Community Economy After the Covid through The Process of Creating a Tourism Route for The Songkhla Living Museum with Participation in Spatial Innovations.

Pimpach Phuthong Ritdet¹, Rasita Dasri², Rattana Krainara³, Umaporn Muneenam⁴ and

SiwakornPisagenitichot⁵

ABSTRACT

          This research article aims to study the history of Songkhla City across three eras for the development of a living museum for tourism. These eras include the Old Songkhla City of Khao Daeng, the Old Songkhla City of Laem Son, and the Songkhla City of Bo Yang. The study also analyzes strategies for preserving and promoting living museums. The research employs participatory methods, including GPS, GIS, surveys, in-depth interviews, and focus group discussions. Using purposive and convenience sampling methods, the population and sample groups consist of government and private sector personnel, community leaders, citizens, and tourists. The findings reveal that each era has its unique characteristics and significance. The Khao Daeng era focuses on maritime trade and foreign relations, the Laem Son era reflects self-defense against invasions, and the Bo Yang era illustrates expansion and cultural integration. To promote and preserve the living museum for tourism, it is essential to connect the history and lifestyle of the local community with contemporary contexts. This should be accompanied by systematic planning and management, emphasizing the participation of all relevant stakeholders.

 Keyword: Living Museum, travel, Community participation, GPS, Geographic Information System 

• -